Алтай жеріндегі кейбір елді мекендер сияқты бүгінде Жазатыр да орыс елінің иелігінде болсада сол заманда Аршатымен бірігіп Шыңғыстай болыстығына қарасты бірінші ауыл болып саналып келген еді. Өткен ғасырдың жиырмасыншы жылдарының аяғына дейін Қосағаштағы бұл өлке қазақ жері қаратай елінің табан тіреген қиыр шығысы жаз жайлауы мен қара орманы болған.

Алғашында Майемердің даласынан күн шығысқа қарай Мая Текшеге дейінгі ұлан ғайыр жерді Мая би иеленіпті. Мая заманында шешен, асқан бай мыңғырған малы болған деседі қаратай жұрты. Бұл сөз рас та болар. Оған дәлел көкіден шыққан Таңырық ақынның өлең жолдары:

Мұса би шықты Маядан,

Жылқысы кетпес саядан.

Сол кезде Маяның жаз жайлауы Құзғынды болса, күзеуі мен қыс қыстауы Шыбындыбұлақ пен Талдыбұлақтың сай-саласы екен. Бұл қоныстың «Талдыбұлақ» атауының өз себебі бар. Ауылдың күре тас жолы жағына көз салсаңыз қалың шілік аралас талды тоғайға жолығасыз. Талды тоғайдың қалың жынысына бойлай сіңіп, мал тұяғы тимеген мол отты сызды бүк тұсынан жыландай ирелеңдеп сыздықтай аққан бұлақ көзін жергілікті жұрт баяғыда «Талдыбұлақ» деп атап кеткен екен. Мая би дүниеден өткен соң бұл жер шерушілердің қонысына айналады. Бұрыңғы «Талдыбұлақ», Кеңес үкіметі кезінде «Солдатово», «Шыбындыбұлақ», «Топқайың», ауылы болып өзгертілді.

Тоқтар Мағзұмов,

Қазақстан Жазушылар одағының мүшесі,

Халықаралық "Алаш" әдеби сыйлығының иегері