[Еліміз Тәуелсіздік алғаннан соң жер-ономастика комиссиясының шешімімен Ленинка ауылына «Сағыр» атауы берілді]

...Қазақ ССР-і Шығыс Қазақстан облысының Ұлан ауданында 1924 жылға дейін Михайло-Архангельское атанып келген Ленинка селосы бар. Оның негізін тұрмыс күйлерін жақсарту мақсатымен 1898 жылы Симбирск губерниясынан қоныс аударған шаруалар қалады.
1898 жылдың 22 апрелінде жер өлшеуші Иванов межеші Г. Усыровқа төмендегі мазмұндағы қаулыны табыс етті:
«...Сізге осы жылдың аяғына дейін төмендегі меже жұмыстарын орындау жүктеледі:
Өскемен уезі Михайло-Архангельское селосына қарасты ауыл шаруашылығы участогін бөліп алу, селоның орнын анықтау, село салуға Сағыр және Ұранхай өзендерінің құйылысы ұсынылады».
Сағыр және Ұранхай өзендері құйылысының жол жақ жағалауында діни ұғыммен Михайло-Архангельское атанған жаңа селоның іргетасы міне, осылай қаланды. Оған Симбирск губерниясы Ордатов уезінің Медаевский болысынан (қазіргі Ульяновск облысы) және сол сияқты Пенза мен Астрахань губернияларынан қоныс аударушылар қоныстанды. Поселкеде 65 шаруа, 200-ге тарта тұрғындар болды.
Совет өкіметі кең байтақ Отанымыздың шет аймақтарында да орнап, ескіні қиратып, жаңаны құрып, ұлы өзгерістер енгізді. Ол Михайло-Архангельское селосына да өзгеріс енгізді. Жас Совет республикасы ауыр жағдайда шынығып, нығайды. 20-шы жылдарда Поволжье мен Орталық Қазақстандағы құрғақшылыққа байланысты Михайло-Архангельское селосына аштыққа ұшырағандар қоныстана бастады. Бұл кедей батырақтар қатарын көбейте түсті. Селоның ауқатты шаруалары осы тегін жұмыс қолдарын шамалы ақыға жалдап, өз шаруашылықтарын ұлғайтып, көтере берді.
Әсіресе маусымдық жұмыстар басталған кезде ауқатты шаруалардың үйінің алдынан село кедейлері мен жаңадан қоныстанушыларды жиі көруге болатын еді. Адамдар күн көрісі үшін уақытша жұмыстарға жалданатын. Орташа шаруаларда жалдамалы еңбекті пайдалана бастады.
Жаңа экономикалық саясат жекеменшік капиталдың өсіп-өркендеуіне жол ашты. Мемлекет ауыл шаруашылығы құрал-жабдықтарын кредитке босата бастады. Орташа шаруалардың бірқатары байып, кулактарға айналды.
Село кедейлері бұрынғыдай жоқшылықта өмір сүреді. Әсіресе, көп семьялы аулалардың халі тым ауыр болды. Олардың бірқатары Риддерге (қазіргі Лениногорск) қоныс аударып, жұмысшылар қатарына қосылды.
1924 жылдың январы селоға қайғылы хабар әкелді. Халықтың сүйікті көсемі В.И. Ленин қайтыс болды. Еліміз орны толмас қазаны басынан кешірді. Өздерінің бақытты болашақтарын оның есімімен тығыз байланыстырып қана қоймай, сонымен қатар село тұрғындары симбирскілік жерлестерін ерекше мақтан тұтатын. 1924 жылдың февраль айында шаруалар жиналысында селоны Ленинка деп атау бірауыздан ұйғарылды. Ол совхоз орталығы болды.
Жаңа советтік өмірге қадам басқан Ленинка селосы жылдан-жылға ұлғайып, көркейе берді.

Л. ДЕГТЯРЕВА
Дегтярева Л. Ленинка селосының тарихынан / Л. Дегтярева // Өркен. - 1977. - 26 ноябрь.- Б.2; 1 декабрь.- Б.2.