Ұлы Отан соғысына қатысушы Хамитова Кабира Тажитдинқызы туралы

(1921-2001)

Хамитова Кабира Тажитдиновна 1921 жылы Шығыс Қазақстан (бұрынғы Семей) облысы Башкуль ауылында қарапайым шаруа жанұясында дүниеге келді.

1937 жылы Башкуль ауылындағы 7-жылдық мектепті аяқтап, Семей фармацевтикалық техникумға оқуға түседі. 1940 жылы техникумды үздік аяқтап Павлодар қаласындағы №1 дәріханаға жұмысқа орналасады.

Сұрапыл соғыс басталысымен, 1941 жылдың шілде айында әскер қатарына дәріханадан үш фармацепт, алты медикті бірден шақырып алды. Алдымен үш ай Чита қаласында, ары қарай Улан-Удэ қаласында №120 санитарлық поезд жасақталды. Кабира поездағы дәріхана басшысының қызметін атқарды. Екі айдан кейін дәрігерлер толық жиналған соң майдан даласынан жаралы жауынгерлерді таси бастады. Санитарлық поезд деген сол госпиталь - жаралы жауынгерлердің жарасын таңып, ем-домын жасап, қажет болса операция да жасалатын.

 Жаралыларды әр жерден - Мәскеу түбінен, Архангельск, Петрозаводск, Вологда т.б қалалардан жинаған. Жау көзіне түспеу үшін, бомбалаудан қашып, жаралыларды түні бойы жинап, Новосібір, Иркутск, Томск, Омск сияқты майдан шебінен алыс қалалардың госпиталіне әкеліп отырған. 1942 жылдың мамыр айында Кабираны Архангельк қаласына Курскден эвакуацияланған гарнизондық №397 госпитальға ауыстырып жібереді. Қарулас достарынан бөліну, күндіз-түні бомбылауға ұшыраған қала госпиталінде жұмыс істеу жас қызға өте ауыр тиді. 1943 жылы госпитальмен қоса оларды Курскіге қайта ауыстырды. Дәл сол кезеңде Орлов – Курск иінінде кескілескен ұрыс жүріп жатты. Госпиталь Курскіге жете алмай қала түбіндегі бір деревняда жасақталып, бір ай бойы жаралы жауынгерлерді қабылдады. Шайқастың күштілігі сондай, күніне госпитальға 1000-нан артық жаралы жауынгерлер жеткізіліп тұрды.

Неміс фашистерінің қатігездігінде шек жоқ, Кеңес Одағының солдаттарына әрдайым оқыстан қиындықтар туғызып отырды. Жеңіліске ұшырап шегінген кездерінде де селолардың құдықтарын қиратып, суларын улап кетіп отырды. Ауыз судың өзін бірнеше шақырымнан тасуға тура келетін. Неміс самолеттері госпитальді жиі бомбылап, атқылайтын. Қысылтаяң кездерде жаралы жауынгерлерді өздерімен бірге ала жүріп қауіпсіз жерге тығылатын. Қолайсыз жағдайларға қарамастан, зуылдаған оқ астында ауыр жарақаттанған жауынгерлерге алғашқы көмек көрсетіп, тіпті палатканың астында операциялар жасауға тура келді. Жеңіске жету үшін өз жандарын аямай қан майданда қаншама жауынгерлер ерлік жасады. Ал ақ халатты абзал жандар жеңісті жақындатуға күш-жігерлерін аямады, қаншама жаралы солдатқа өмір сыйлады.

Жауынгерлерді емдеп, қатарға тұрғызу үшін күніне 16–18 сағатқа дейін жұмыс істеп, ерен еңбек үлгісін көрсетті.  Немістерді шегіндіре отырып, майдан даласы батысқа жылжып, Курск қаласы фашизмнен тазартылды. Қыркүйек айында әскери госпиталь Курск қаласына келіп орнықты.

Көптен күткен Ұлы Жеңісті Курск қаласында қарсы алған Кабира апа елге 1947 жылы аман-есен оралыпты. Кабира апамыз 1986 жылы зейнеткерлікке шыққанға дейін Бесқарағай ауылында дәріханада қызмет атқарды. Соғыстан кейін соғыс ардагері Кайрмагамбетов Темірбек деген азаматпен бірге абыройлы жанұя құрып, екі бала тәрбиеледі.

Соғыс жылдарындағы ерліктері үшін «ІІ дәрежелі Отан соғысы» орденімен, «Ерен еңбегі үшін» медалімен және «Денсаулық сақтау саласының үздік қызметкері» төсбелгісімен марапатталды. Ұлы Отан соғысы жылдарында қаһармандық пен қайсарлықтың зор үлгісін көрсете білген ақ халатты абзал жан Кабира Тажитдиновна Хамитова 2001 жылы 15 қазанда қайтыс болды.