20 ғасырдың басында құрылған село алғашында Воскресенка деп аталды. Селодағы шаруалар саны 150 үй болатын. Лысиков, Тарасов, Лесников сияқты бес - алты үй кулактардан басқасы өте нашар тұртын кедейлер еді.

Кедей дихандар күн көрерлік 30-40 га жерге егін салу үшін, қысы-жазы кулактара еңбек ақысыз жұмыс ітейтін. Кулактар малайларды ұрып соғып, азаптап ұстайтын. Ақ пен қызылдың қырғынын бастан кешірген село жастары большевиктердің астыртын тобына жазылды. Астыртын топтың председателі Григорий Григорьевич Подгорный еді. 1918 жылы оған Колчак армиясынан қашып келген жастар қосылды.

Самар ауданы ол кезде Бұқтырма уезіне қарайтын бірнеше болыстықтан тұратын. Большевиктік партия ұйымының орталығы Тимофеевка (қазырғы Сарыбел) селосы болды. Ұйымның секретары Никита Иванович Тимофеев болатын. Сарыбел, Воскересенка селоларындағы астыртын ұйымға қазақ жастары да келіп қосылды. Олардың ішінде Омаров Қалиасқар, Мұқамбетов Қайырбек, Болғанбаев Жұбандық, Алибаев Абылғазы , Алтыбаев Құсайын, Белдемшинов Қали, Ақшабаев (соңғы екеуін 1919 жылы ақтың атаманы Щербаков деген қанішер тірідей көміп өлтірген) сияқты азаматтар жарқын өмір жолында күрескен. Қанқұйлы жауыздығымен атағы шыққан атаман Щербаков Бұқтырма, Гусинный, Баты, Малокраснояр бойындағы барлық атамандардың үстінен қарайтын және өзіне ғана бағынатын дербес бір батальон әскері бар, Ертіс бойын зар қақсатқан жауыз еді.

1919 жылы астыртын ұйымның қаулысымен Щербаковтың көзін жою жоспарланды. Бір топ тұтқында айдап келе жатқан атаманды өлтіріп тұтқындарды босатқан партизандар көп ұзамай Щербаковты емес, оның ең жақын серіктесін Трошковты өлтіргені мәліім болады. Серігінен айрылған атаман досының өшін алу үшін Воскресенкаға келіп жазықсыз село тұрғындарын атып, шауып, Трошковты өлтірушілерді тауып беруді талап етті. Екі партизанды тығылған диірменді өртеп жіберіп, оларды қолға түсірді. Большевиктер партия ұйымының председателі Григорий Подгорныйды тауып беруді талап етті. Воскресенка көшесіне дар ағашын орнатып, ондаған бейкүнә адамдарды асып қойды. Айуандыққа шыдамай, елі үшін күреске белін буған адал ұл өзі келіп қолға түсіп, айуандықпен өлтірілді. 1920 жылы Алтай тау қырандары атанған партизандар қатарынан қайтқан Сивцов, Фонов сияқты большевиктер Воскресенка селосына коммуна ұйымдастырып, селоның атын большевиктер астыртын ұйымының председателі Г.Г. Подгорный есімімен атауды ұйғарды. Бүгінде Подгорный ауылының қазақша тарихи атауын қайтарылып, Қараш ауылы аталды. Қараш ауылынан Ұлы Отан соғысы кезінде үш бірдей Кеңес Одағының батыры шыққан. Олар - Сергей Егорович Седнев, Николай Яковлевич Фонов, Иван Михайлович Яроцкий.

(этнограф жерлесіміз С. Қасимановтың жазбаларынан алынды)