(1912-1984 жж.)

Өр Алтайды мекен еткен көзі ашық, көкірегі ояу, зерделі, зиялы азаматтардың бірі - сол замандағы діни білімі бар имам Оқа болатын.

Оқаның Бурахан, Бұйдахан, Жиынды атты үш ұлы болған. Бұйдахан Ұлы Отан соғысына қатысып, офицер шенінде қаза тапқан.

1912 жылы Катонқарағай ауданы Шыңғыстай ауылында туған

Бурахан 1941 жылы майданға шақырылады. Жас жігіт жастық жігермен герман фашизміне қарсы соғысуға аттанады. Бір топ жерлестерімен поезда кетіп бара жатып бір станцияға тоқтайды. Ол кездегі поезда ыстық су-кипяток болмайды екен. Ыстық суды тек станциядан ғана алуға болатын. Ауылдан шыққан бес–алты қазақ шай ішкілері келіп, поездан түсіп станцияға су алуға кіреді. Бұлар тегі көп айланып қалған ба, су алып шықса поезд жүріп кетіпті. НКВД адамдары тоқтатып, «майданға барғыларың келмей әдейі түсіп қалдыңдар» - деп кінәләп, сұрақтың астына алады. Ешнәрсенің байыбына бармастан басқа поезға отырғызып жібереді. Сөйтіп катонқарағайлық бір топ жігіт   бағы ма, соры ма, майдан даласына емес, Сібірдің қаласына бет алған поезға отырып, еңбек армиясына тап болады. «Жазмыштан озмыш жоқ» деген осы шығар.    Соғыс басталысымен батыстағы ірі зауыттардың шығысқа, Сібір қалаларына көшіріліп жатқан кезі еді. Сондай зауыттардың бірі – Свердловск облысының Белка руднигіне шахтер болып еңбек армиясына кіреді. Еңбек армиясында жұмыс өте ауыр болды, тоя тамақ ішпей, жылы киімсіз қақаған аязда тәулігіне 10-14 сағат жұмыс істеген. Аты айтып

 тұрғандай, отқа төзімді «Огнеупорная глина» деген ақ топырақ қазып, одан метал балқытатын қазан жасаған. Майданға жіберілетін қару-жарақ жасайтын металды осы қазанда балқытатын. Демалысты білмей, жанталаса қимылдап жеңіс жолында еңбек етті. Еңбек армиясындағы жанталасқан жұмыс майдандағы алғы шептен еш кем емес еді. Ауыр жұмысқа шыдамағандар майдан даласындағы қарша бораған оқ астында жүруді артық санап, соғысқа сұранып, майданға кетіп жатты.

Адам төзгісіз жағдайда Жеңіс жолында еңбек еткен әкем 1947 жылы ауылға оралды. Мектеп оқушыларымен кездесу сәтінде

айтқан әңгімесінде: "Көппен көрген ұлы той" дегендей жанымдағы басқа да азаматтармен бірге аштыққа да, ауыр еңбекке де төздік, жан аямай жұмыс жасадық.Соғыс жылдары - қай-қайсымызға да оңай болған жоқ. Жауды жеңу үшін бәріне де төзуіміз қажет болды", -  деген еді. Есепші мамандығының қыр-сырын меңгерген әкем зейнеткерлікке шыққаннан кейін де, еңбектен қалған жоқ. Анамыз Зиба да тылдағы еңбек ардагері. Соғыс жылдарында темір тұлпар-трактордың құлағында ойнап, ер-азаматтардың жоқтығын білдіртпей, еселі еңбегімен көзге түскен қайсар жан. Отбасында алты қыз, екі ұл өсіріп, ұлын ұяға, қызын қияға қондырған әкеміз, еңбек армия ардагері Охин Бурахан 1984 жылы өмірден өтті. 

Гүлсім Бураханқызы. Атырау қаласы.