Шолақанқызы Қатипа 1925 жылы, Зайсан ауданы, Рожков селосында дуниеге келген. Бастауыш кластан білім алып, орта шаруа отбасында өсіп жетілді.

Сол заманның талабы бойынша жасөспірім қыз 16 жасынан бастап енбекке ерте араласты. 1942 жылы еңбек армиясына алынып, Марқакөл (қазіргі Күршім) ауданы, Тесік ұя кенішіне жұмысқа жіберілді. Тесік ұя кеніші қазіргі Еңбек ауылынан Ақбұлаққа қарай Қалғұты өзенінің жоғарғы ағысында, сай ішінде орналасқан. Жұмысшылар тастан салынған үйлерде тұрып мыс өндірген. «Соғыс жылдарында еңбек армиясы қатарында еңбек еттім. Мыс өндіру – бейнеті көп, өнімсіз жұмыс. Жердің бетінен бір қабат топырағын күрекпен аршып, кен өзегін іздейсің. Оның жөнін білетін үлкендердің көрсетуімен кеннің құнарлы бөлігін топырақ-құмымен қоса қопарып қоларбамен жағаға шығарамыз. Таулы-тасты жерде салынған жалғыз аяқ сүрлеумен топырақты қоларбамен тасу әйел адамға оңай емес. Талайлар бүктетіліп жүре алмай қалды. Өңшең қыз–келіншек бір–бір қоларбамен тасты топырақты тасып, кешке мұрттай ұшатынбыз. Техника жоқ, барлық жұмыс қолмен-күрек, қайламен атқарылады. Қыстыгүні алдымен қар күреп, алаңқайды тазартатынбыз. Тесік ұяның бораны ерекше соғатын. Шаң-тозаңның арасында қажымай талмай «бәрі де жеңіс үшін, бәрі де майдан үшін» деген ұранмен еңбек еттік. Бар арман-ойымыз сұм фашисті жеңу ғана болатын. Шаршадық, ауырдық деп айтып көргеміз жоқ. Жеңіске деген сенім күш-қайрат беріп. Жігерімізді жанитын... Жастықтың жалыны болар, тіпті ән салып көңіл көтеруші едік. Тұрмыс жағдайымыз да жетісіп тұрған жоқ, тастан қаланған, едені жоқ жертөле тәріздес үйлерде тұрдық, ашқұрсақ жүрдік... Сол жоқшылық пен ауыр тұрмыс бізбен –ақ кетсін. Ендігі заман сендердікі, – деп Қатипа анамыз тәубесіне келіп отыратын. Анамыз Қатипа Шолақанқызы Тесік ұя кенішінде 1946 жылға дейін еңбек етті.

1946 жылы 2 дүниежузілік соғыстан, жеңіспен оралған, Қызыл ту орденді Маштин Қабдрашқа тұрмыска шығады. 1948 жылдан бастап колхозда енбек етті. Кой, ешкі сүтін сауып, май жасап, өкіметке өткізіп отырған. Ел ішінде аса қадірлі, сыйлы адамдардың бірі болып, ауылдастар ықыласына бөленген. Қолынан да тілінен де келетін өнерлі адам еді. Қолынан шыққан небір тамаша алаша, сырмақтар ауылдастар есінде. Тандайында қара өлеңнің ұясы бар, той-томалақтарда қара өлеңмен айтысып, талайды таңдай қақтыратын.

Өмірге әкелген төрт қыз, бір ұлын жеткізіп, немере –шөберелер сүйді. Осы жылдар ішінде «Сен еңбек армиясында болыпсың -ау» деп ескерген адам болған жоқ. Тәуелсіздік орнағаннан кейін тыл ардагері ретінде Ұлы Отан соғысының 60, 65 жыл мерекелік медальдарымаен марапатталды.

2012 жылы, 31 наурызда, 87 жасында Қаратоғай ауылында өмірден өтті.

       Мәрия Қабдрашқызы Маштина

.

.